Z noty Wydawcy:
„W 1489 roku mój pan podjął uświęconą zwyczajem czeladniczą podróż, która trwała cztery lata i w Zielone Świątki powrócił do Norymbergi, wezwany przez ojca, który ułożył się był z Hansem Freyem, słynnym harfistą i zręcznym fabrykantem fontann stołowych, aby dał mu za żonę swą córkę, Agnes, której – czy dacie wiarę – nigdy przedtem nie widział, a także posag 200 florenów. W wigilię zaślubin, mając dwadzieścia trzy lata, stanął przed nią z kwiatem mikołajka, Mannestreu, symbolem mężowskiej wierności. Po weselu, wyprawionym 7 lipca 1494, młoda para osiedliła się pod ojcowskim dachem na Winkelstrasse, tuż koło targowego placu i przemieszkała tam lat piętnaście. Domostwo, dzisiaj zburzone, stojące na rogu obecnej Obere Schmiedgasse i Burgstrasse, było wówczas pełne radości, a mój pan w rysunku piórkiem, podpisanym Mein Agnes, utrwalił rysy swej połowicy, zaledwie piętnastoletniej, może i pięknej, ale głupawej, która wtedy nie była jeszcze tą kwaśną matroną, w jaką zmieniła się później. Zostawił ją w osiem tygodni po ślubie, nie troszcząc się zbytnio o los jej i zdrowie, choć właśnie w Norymberdze wybuchła zaraza i przez Augsburg, Mittenwald i Innsbruck, konno w czternaście dni, po raz pierwszy dotarł do Wenecji…”
Patrick Roegiers