Fragment Wstępu:
„Cesarstwo bizantyjskie prawie zawsze było gotowe do walki i często musiało walczyć o przetrwanie. Przez większość jego dziejów temy – okręgi wojskowe zasiedlone przez żołnierzy i podległe wyższym dowódcom wojskowym – pełniły zarazem rolę jednostek administracyjnych. Mniej więcej dwie trzecie cesarzy dowodziło wojskiem przed lub po objęciu tronu. To uznanie przez armię, nie więzy dynastyczne czy akt intronizacji, czyniło człowieka monarchą. Armia zrzuciła z tronu ponad dwudziestu władców, a wielu innych próbowała zrzucić. Była duża i kosztowna, lecz ogólnie rzecz biorąc spełniała powierzone jej zadanie. Utrzymała niemal wszystkie ziemie cesarstwa w czwartym i piątym wieku, w szóstym podbiła tereny o powierzchni równej niemal połowie cesarstwa, obroniła połowę pierwotnego terytorium podczas wściekłych najazdów w następnych dwóch stuleciach, a do wieku jedenastego podwoiła wielkość imperium z VIII w. Mimo iż przegrała zaskakująco wiele bitew, zdołała przetrwać i zapewnić przetrwanie państwu…”
Spis treści:
„Przedmowa
Przedmowa do wydania polskiego
Spis tabel i map
Wstęp
Rozdział I. Drugie millenium armii rzymskiej
Defensywna armia Dioklecjana
Zawodowa armia Anastazjusza
Temy Konstansa II
Tagmy Konstantyna V
Elastyczna armia Teofila
Upadek armii
Rozdział II. Liczby
Notitia Dignitatum
Zosimos
Agatiasz
Al.-Dżarmi
W poszukiwaniu sumy
Rozdział III. Struktury
Odziały Dioklecjana
Oddziały Maurycjusza
Od legionu do temu
Armia ofensywna
Rozdział V. Wynagrodzenia
Żołd za Teofila
Żołd po Teofilu
Od Teofila wstecz do Justyniana
Od Justyniana wstecz do Dioklecjana
Rozdział V. Armia a społeczeństwo
Ludność
Pieniądz i handel
Ziemia a ziemia stratiocka
Dostawy i magazyny
Rozdział VI. Armia a państwo
Wydatki na cele wojskowe i inne
Odpieranie barbarzyńców
Po katastrofie
Odzyskiwanie dominacji
Pokój – i zagrożenie
Aneks. Lista cesarzy wschodniorzymskich (bizantyńskich) 284-1118
Bibliografia
Indeks”